سانی که به فقرا کمک کنند و به خانواده‌های مستضعف سر بزنند، زیادند؛ اما آن کسی که اوّلاً این کار را در دوران حکومت و قدرت خود انجام دهد؛ ثانیاً کار همیشه او باشد؛ ثالثاً به کمک‌کردن مادی اکتفا نکند و برود با این خانواده، با آن پیرمرد، با این آدم کور و نابینا، با آن بچه‌های صغیر بنشیند، مأنوس شود، دل آنها را خوش کند و البته کمک هم بکند و بلند شود، فقط امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. ۱۳۷۵/۱۱/۱۲
- ۰ نظر
- ۲۸ بهمن ۰۰ ، ۱۰:۰۱
